چرا وچگونگی خلق آثار ادبی همواره یکی از مهمترین بحثهاییست که منتقدان و هنرمندان را به فکر وادار میکند.
از دریچهای، شاعر زبان جامعهی خویش است و باید در کلامش آینهای از زمان و شراط موجود در جامعه متجلی باشد. بخشی از ادبیات معاصر نیز شعر اجتماعی را شامل میشود. شعری که گاهن از محتوای عاشقانه به نفع برداشت و بیان مسائل زیست محیطی و فردی انسان در اجتماع بهره می جوید و درک درستی از بایدها و نبایدهای گذشته و پیش روست. درکی که سعی دارد تا به ظرفیت های شعری بیافزاید.
بعد از انتشار جلد نخست کتاب غزل روزگار ما و استقبال بی سابقهی علاقهمندان شعر دوست و شعر شناس، سعی کردم تا شمهای دیگر از شاعرانی که در این حوزه فعالیت دارند را برای جلد دوم کنار هم بنشانم. شاعرانی که گاهن از حافظهی حقیر جا مانده بودند یا آنکه به سلیقهی کارشناسان ارشاد شعرشان حذف گردید.
امیدوارم توانسته باشم در این مجموعه نیازهای شاعران جوان و عزیزانی که این قالب با شکوه را دوست دارند برآورده کرده باشم.